سلام همونطور که قبلاً هم در مطلب «موانع برنامه نويسى براى پياده سازى ايده هاى بزرگ» گفتم: شاید حتی خود تو! ایده ای داری كه فكر می كنی می تونی با اون دنیا رو فتح كنی. ایده هایی كه وقتی خودت رو بعد از انجام اون می بینی احساس رضایت می كنی. ایده هایی كه […]
سلام
می خوام به سوال بالا و چند تا سوال دیگه جواب بدم.
متاسفانه یک سری دستور العمل اشتباه بین ما رایج شده و حتی وقتی موبایل یا لپ تاپی رو می خریم، فروشنده به ما توصیه های اشتباهی می کنه. مثل اینکه:
۱. توصیه غلط: در اولین استفاده اجازه بدید باتری پر بشه و در حالی که باتری ۱۰۰% شارژ شده ۱۲ ساعت دیگه به برق نگه دارید تا عمر باتری بیشتر بشه.
۲. توصیه غلط: همیشه صبر کنید تا باتری تقریباً خالی بشه و سپس به شارژ بزنید. وقتی هم به شارژ زدید تا زمانی که باتری ۱۰۰% شارژ نشده از برق جدا نکنید.
حالا قضیه چیه؟
قضیه اینه که قدیم ترها از باتری های نیکل کادمیم در دستگاه ها استفاده میشده و توصیه های بالا یا توصیه های مشابه مربوط به این نسل از باتریه و این در حالیه که الان تقریبا تمام دستگاه ها از باتری های لیتیومی استفاده می کنند و ساختار باتری های لیتیومی کاملاً متفاوت از نسل قبلیه و بنابراین نحوه استفاده از آن ها هم متفاوت خواهد شد.
در ادامه به صورت محوری خواهم گفت که چه کارهایی رو باید انجام بدیم تا عمر باتری بیشتر بشه.
سلام
سال نو رو تبریک می گم.
داشتم توییتر رو ورق می زدم که به یه سلسله توییت خیلی جالب در مورد کتاب خوانی از زبان آقای نیوی بنیانگذار AngelList رسیدم. اون قدر جالب بود که تصمیم گرفتم ترجمه اش رو در وبلاگ بیارم. البته اگر موردیش برای شما عجیبه یا قبول ندارید هیچ جای نگرانی نیست و همین طور که قبلا هم نوشته بودم کتاب خوانی یک شغل یا یک علم نیست که فقط قرار باشه بر اساس یک اصول ثابت باشه. ازت دعوت می کنم که اگر وقت داشتی این مطلب رو هم که قبلا با موضوع «چرا «کتاب‌خوان بودن» رو دوست ندارم» بلاگ کرده بودم؛ بخونی.
Hello world! First of all I want to pay my respect to my friend Tamadon who let me writing in his blog. This is my first post & I want to writing every odd days about my diaries and my interested thing. My main purpose is improving english skills. I read in a blog that […]
سلام
اگر شما هم در یک سازمان، یک شرکت یا یک تیم کار می‌کنی؛ خوب می دونی که تعاملات انسانی و ارتباطات افراد با همدیگه بزرگ ترین معضل و مهم ترین مسئله است. اگر ارتباطات درست تعریف شده باشه فضای کاری بسیار دلپذیر میشه و امکان رشد پروژه و رشد افراد فراهم میشه اما خدا نکنه که خلاف این باشه.
پادکستی گوش می دادم از اسد صفری که بعضی از نکات رو خلاصه و یک سری مطلب هم خودم بهش اضافه کردم. فقط برای اینکه خونده شه به صورت خیلی خلاصه و تیتروار میارم:
سلام
رفته بودم مکانیکی و برای تعویض چرخ باید منتظر می شدم. سر صحبت با اوستا باز شد و متوجه شد که می تونه برای خرید کامپیوتر واسه پسرش (که توی تعطیلات تابستان همونجا کمک باباش بود.) از من کمک بگیره.
البته من همون اول کار بهش گفتم که از قیمت ها و آخرین مدل ها خبر ندارم ولی اون اصرار داشت که لیست پیشنهادی یکی از فامیل‌هاش رو که بالغ بر ۸ میلیون تومان (دلار ۸۹۰۰) میشد رو به من نشون بده.
وقتی لیست رو گذاشت جلوم احساس کردم که دارم واسه خرید کامپیوترای شرکت IBM مشاوره می دم! آخه خوش انصاف، یه پسر نوجوان، رم ۳۲ گیگ به چه کارش می آد؟!! اونم وقتی که باباش توی فشار اقتصادیه… این شد که لیست رو تا ۳ میلیون تومان (بازم می گم به دلار ۸۹۰۰ تومانی نه دلار جهانگیری) تعدیل کردم اما مشکل این بود که طرف فکر می کرد چون این سیستم جدید گرون نیست پس احتمالا به درد نمی خوره!
اینجا بود که گفتم باید دست به آچار بشم و واحدهای VGA،RAM، CPU و HDD رو با ادبیات مکانیکی توضیح بدم. برای این کار یک نگاه به اطراف انداختم و واحدهای مختلف رو روی کاغذ کشیدم.
