سلام این مطلب مربوط به تجربه من در یک سفر شهری با دوچرخه بعد از بیش از ۷ سال و بعد از سپری کردن مسافت ۱۷ کیلومتری در وسط تیرماه امسال (۱۴۰۲) و در اوج آفتابه. همه چیز به شکل غیراستاندارده. از لباس ها گرفته تا مسیر(!) تا دوچرخه و… با شلوار جین و تی […]
سلام
این مطلب مخاطبان خاص دارد. سال ۹۳ بود که تصمیم گرفتیم یه اجتماع داشته باشیم و همه بتونیم توش چیز یاد بگیریم و خیلی خیلی خیلی حرف های دیگه. ۷ یا ۸ رویداد برگزار کردیم و آخر رویدادها با اسنیکرز و چای و هات چاکلت و… پذیرایی می شدیم! محصول باز داشتیم و فیلم زیر نویس می کردیم و باز خیلی خیلی خیلی حرف دیگه…. الان هیچ اثری به جز یه دامنه و یه لوگو ازش نیست. دلم برای این کارها تنگ شده بود و گفتم با این مطلب یادش رو بخیر کنیم…
معرفی محفل باز
دو روشنگری:
۱) ما به هیچ فرقه ای تعلق خاطر نداریم!! و اصطلاح محفل به جامعه ای از افرادی اطلاق می شود که در پی دغدغه هایشان، سعی می کنند همدیگر را پیدا کنند.
۲) باز بودن محفل، به معنای بی قید و بند بودن نیست. ما قوانین خود را داریم.
محفل باز، محلی است برای آن هایی که روحیه متن بازی دارند و یا ایده های خود را آزاد می کنند. اجتماعی است که هم گیک ها را گرد هم جمع می کند و هم مهندسین را و هم گیک های مهندس را! محفل باز یک محفل علمی است و هیچ ربطی به محفل های پولی ندارد. (پ ن: علم بهتر است یا ثروت؟)
در محفل باز سعی می کنیم به صورت دوهفته یکبار، آموخته های خود را به اشتراک بگذاریم. الگوهای ما در محفل باز افرادی هستند که هنوز دچار جامعه زدگی نشده و همواره به خود یادآوری می کنند که مواردی همچون هنر، اخلاق، احترام و مهربانی، مهمترین داشته های هر انسانی است.
محوریت اصلی محفل باز مباحث مربوط به دنیای تکنولوژی است. اما ما که ماشین نیستیم! پس گریزی داریم به شعر و فیلم و طبیعت گردی و روانشناسی و کتاب و …
سلام
امروز داشتم به این فکر می کردم که برای استخدام افراد یا هم تیمی شدن با سایرین یا … چه ملاک هایی رو مدنظر قرار بدیم؟
کلاً وقتی می گیم فلانی کارش درسته؛ باید چه معیارهایی رو داشته باشه. از موضوع مطلبم جوابم معلومه اما می خوام کمی در موردش بنویسم.
یکی از سناریوها و حالات زیر رو خیلی دیدم.
سلام با اینکه نوشتن هدف نیست اما بعضی وقت ها شروع می کنی به نوشتن چون فقط دوست داری بنویسی… ثبت بی نظیرترین زندگی: زندگی هر فردی برای خودش خاص ترین زندگی دنیاست. حیف نیست که زندگی ما آدم ها با این همه اتفاق بزرگ و مهم، با این همه تجربۀ بی نظیر، با این […]
سلام
قانون رو باید شكست. حصار های اطراف رو باید از بین برد. وگرنه هیچ وقت خلاقیت وجود نخواهد داشت. هیچ وقت ارزش افزوده نخواهیم داشت. همه چیز روتین خواهد بود. در بهترین حالت در حد محدویت تلاش می کنیم…
حالا می خوام بگم چرا می تونیم قانون شکن باشیم و هنوز آدم خوبه بمونیم؟ (كجان كنایه فهم های مجلس!!)