سلام

استیو جابز بزرگه چون بقیه می گن که بزرگه!! پس شما هم بگید بزرگه… دنیس ریچی عددی نیست چون سر و صدا به پا نکرده.

…پس که اینطور…

چند روز پیش (۶ مهر) نزدیک سومین سالگرد استیو جابز بود و ۹GAG عکسی که در ادامه می بینید رو توییت کرد و تا الان ۷۸۷۶ مرتبه ریتوییت و ۴۴۷۲ بار فیو شده! دوستان توییتری می دونند که ۷.۹K ریتوییت حتی برای ۹GAG هم مقدار زیادی است. «مقدار زیادی است» یعنی چی؟ یعنی اینکه افراد زیادی این رو قبول دارند و شاید اکثریتی که این توییت رو دیدند اون رو پسند کردند. مثلا خود من ریتوییت نکردم اما کاملا قبول داشتم.

اما آیا این موضوع چیزی رو عوض می کنه؟! آیا اگر برگردیم به هفته ی بعد از مرگ استیو جابز (که میشه زمان فوت دنیس ریچی) و با توجه به اینکه الان خیلی از ما، دنیس ریچی -خالق زبان برنامه نویسی C و یونیکس- رو میشناسیم چیزی عوض میشه و اتفاق خاصی می افته و دیگه دنیس ریچی رو نادیده نمی گیریم؟!!!

وقتی لطفی رو تکرار میکنی میشه انتظار و کسی حق نداره از دیگری چنین انتظاری داشته باشه

… پس که اینطور…

سلام

الان که شروع به نوشتن این پست کردم خیلی از دست خودم عصبانی ام اما امیدوارم با خوردن این لیوان قهوه، حالم بهتر شه…

بعضی از ما، جامعه ای که در اون زندگی می کنیم رو دوست نداریم و برای خودمون یه جامعه ی بهتری تشکیل دادیم که با بودن در اون حالمون بهتر میشه. این جامعه هم کوچکتره و هم دیگه مشکلات جامعه ی بزرگ رو نداره. چون خودمون انتخابش می کنیم. بر اساس سلیقه هامون، مرام زندگی مون،‌ دین مون،‌ عواطف مون و…

خوب مسلما ما از جامعه ی بزرگ انتظار خاصی نداریم. یعنی جامعه ی بزرگ هر چقدر هم که بد باشه نمی تونه ما رو «خیلی» ناراحت کنه؛ اما قضیه در مورد جامعه ای که خودمون اون رو درست کردیم فرق می کنه. چون از اون «انتظار» داریم.

خوب بیاید ببینیم چارچوب این «انتظار» چیه؟ چون نمی خوام مطلب طولانی شه خودم شروع می کنم…