tamadon

سلا!!!م

بله دیگه؛ امروز روز بزرگیه چون تولدمه... یکسال پیش در همچین روزی (البته نصف شب بود) تصمیم گرفتم این وبلاگ رو راه بندازم! به همین زودی گذشت و وبلاگ من امروز یکسالش تموم میشه:) یه جورایی میشه گفت که من این وبلاگ رو به دنیا آوردم اما برعکس این‌هایی که می‌گن بزرگ‌ترین درد دنیا، درد زایمانه من که هیچی حس نکردم :دی

در این مدت تعداد ۸۹ مطلب رو منتشر کردم و در اون‌ها از هک و امنیت و زندگی و خبر و همایش و... حرف زدم.

اگرچه در بین این مطالب بیشتر از کامپیوتر نوشتم اما با توجه به ‌اینکه اکثر اون‌ها ترجمه‌ی مقالات دیگران بوده خیلی دوست‌شون ندارم؛ (اصلا مگه کامپیوتر خودش چیه که ترجمه‌ی مقالات بقیه بخواد چیز با ارزشی باشه)  اما برعکس این موضوع، جملاتم در زمینه‌ی امنیت اطلاعات و همینطور مطالب مربوط به زندگی رو بیش از هرچیز دیگه‌ای دوست دارم و به نظرم ارزش واقعی وبلاگم به همین مطالبه و بنابراین لیست‌شون رو اینجا هم میارم:

• چرا وبلاگ لینک
• وظیفه ای به اسم لطف کردن وجود نداره!! لینک
• تنها دلیل کارکردن، داشتن زندگی بهتر است لینک
• چرا «کتاب‌خوان بودن» رو دوست ندارم لینک
• به احترام نابینایان لینک
• روز معلم لینک
• من و مهمان‌نوازی چوپان‌ها لینک
• باید یاد بگیریم از هم سوءاستفاده کنیم لینک
• منشاء تمام رنج و دردهای آدم لینک
• دل عاشق به پیغامی بسازد لینک

و ۳ نکته‌ی پایانی:

1. توی این مدت و به واسطه‌ی وبلاگ‌نویسی با خیلی از بچه‌ها آشنا شدم و چیزای خوبی ازشون یاد گرفتم که این برام خیلی مهم و با ارزشه
2. از همه‌ی دوستام که با سوال‌کردن، کامنت، تشویق، پیگیری یا هر چیز دیگه‌ای بهم انرژی و روحیه دادند بی‌نهایت سپاسگزارم؛ نمی‌خوام اسم بیارم اما مطمئنا خودشون می‌دونن. این تقدیم به همه‌ی دوستای عزیزم
3. این اواخر خیلی وقتم‌ محدود شده و واسه همین نمی‌تونم مثل قبل منظم بنویسم اما حتی یه لحظه‌ هم به این فکر نکردم که وبلاگ رو تعطیل کنم چون یکی از بزرگ‌ترین لذت‌های دنیا، نوشتن و بلاگ‌ کردنه... به نظرم از امروز وبلاگ شخصی‌تون رو راه بندازید و هر جوری شده اون رو ادامه بدید؛ حتی اگر شده ماهی یک مطلب.

همین :)